Anithe maakt zelf tofu! Haha, ja ik vond dat dit maaksel niet kon ontbreken in deze verzameling. Ik kwam op het idee toen ik het boek ‘Tofu’ van Emma de Thouars aan het doorlezen was. Als je recepten ziet, krijg je meteen zin in tofu. En ik was reuze benieuwd of zelfgemaakte tofu anders smaakt dan die uit de supermarkt. Dus ging ik op zoek naar sojabonen en nigari, de hoofd- en op water na de enige ingrediënten. De sojabonen kun je waarschijnlijk wel in de toko vinden, nigari (of magnesiumchloride) misschien wat moeilijker. Voor het gemak heb ik alles online besteld.

Magnesiumchloride klonk mij nogal chemisch in de oren en het is natuurlijk ook de scheikundige naam van dit zout dat uit zeewater wordt gewonnen. (De scheikundige term voor gewoon keukenzout is natriumchloride, herinner ik mij nog van de middelbare school.)

Tofu maken is niet moeilijk, maar er zijn wel veel handelingen. Het lijkt veel op kaas maken, maar dan helemaal plantaardig. Eerst ga je sojamelk maken en die melk ga je vervolgens stremmen met de nigari. Nu in details.

1. Week de gedroogde sojabonen een nacht in ruim water. Ruimer dan je denkt, want de bonen worden 2 a 3 keer zo groot.
2. Vul de blender voor een derde met de geweekte bonen en voeg water toe totdat de bonen bijna onder water staan. Maal ze goed. Je merkt vanzelf wanneer er water bij moet, want dan willen de bovenste bonen niet naar beneden zakken in de blender. Uiteindelijk komt het eruit te zien als een bananen milkshake. Dit kun je herhalen totdat je bonen op zijn.

3. Doe de ‘sojamilkshake’ in een grote hoge pan en breng het aan de kook. Blijf erbij, want het gaat ontzettend schuimen! Laat een minuutje doorkoken en haal de pan dan van het fornuis.

4. Hang een zeef of vergiet in een pan en leg daarover de kaasdoek (of glazendroogdoek).

5. Giet de sojamilkshake op de kaasdoek, dus in de vergiet, om de pulp te scheiden van de sojamelk. In de pan druppelt nu gezeefde sojamelk. Knijp de kaasdoek goed uit, want daar komt nog best veel sap uit.

6. Zet de pan sojamelk weer op het fornuis en laat 5 minuten koken. (Doe dit echt, want anders lukt het stremmen minder goed later. Ik vermoed dat het ook ten goede komt aan de houdbaarheid van de sojamelk/tofu.)

7. Haal de pan weer van het fornuis om een minuut of 10 te laten afkoelen. Er komt een velletje op, net als bij koemelk, grappig.

8. Eventueel kun je nu een deel van de sojamelk in de fles gieten om te gebruiken als plantmelk. Kijk hier wat je ermee kunt doen en hoe je de sojamelk op smaak kunt brengen.

9. Los ondertussen de nigari op in een laagje warm water. Een flinke theelepel zout per 100 gram gedroogde sojabonen gaf bij mij genoeg grove klonten bij de stremming. (Kleine theelepel zout gaf bij mij hele kleine korreltjes, maar dat gaf uiteindelijk ook een prima zachte tofu.)

10. Voeg het nigariwater toe aan de sojamelk in de pan en roer even door. Laat 10 minuutjes staan met het deksel op de pan om nog meer velletjes te voorkomen.

11. Als je nu kijkt, heb je als het goed is een klonterige melk die klaar is om opnieuw gezeefd te worden.

12. Leg dus weer je kaasdoek in een vergiet, zet in een bak of gootsteen en kiep je pan erin leeg. Vouw de kaasdoek dicht, zet er een bordje op en plaats op het bord een gewicht, bijvoorbeeld een volle pot appelmoes of iets dergelijks.

13. Laat een half uurtje staan, of korter als je meer vocht in je tofu wilt behouden. En dan komt de onthulling! Haal de kaasdoek los en kijk hoe je ‘plantaardige kaas’ eruit ziet. Cool he?!

14. De tofu kun je bewaren in koud water. Het schijnt dat die daardoor wat steviger wordt.